Dok spavamo, mišići oko grla se opuštaju, pa se vazdušni kanal sužava. Do hrkanja dolazi kada određena meka tkiva – poput mekog nepca, uvule (resice), dijelova nazalnih puteva, ili korjena jezika previše opuste i djelimično blokiraju vazdušni kanal.
Tijelo, pri tome, pokušava da diše normalno, a povišen pritisak u grlu izaziva vibriranje mekih tkiva koja se nalaze u blizini vazdušnog kanala.
Određeni faktori povećavaju vjerovatnoću da će pojedinac hrkati, a hrkanje se svakako pogoršava s godinama usljed gubitka mišićnog tonusa. Takođe, hrkanje je intenzivinije kod osoba s viškom kilograma jer višak masnog tkiva na vratu vrši dodatni pritisak na vazdušni kanal. Tu su i prehlade, pušenje, konzumiranje alkohola, položaj tijela…
Brojevi do kojih su naučnici u različitim istraživanjima došli variraju, ali je opšti stav da pripadnici jačeg pola zaista hrču više – procjenjuje se da čak trećina muškarca hrče, dok je broj žena koje imaju ovaj problem tokom spavanja manji: tek petina dama hrče.
Pored uzroka koje smo već nabrojali, stručnjaci se slažu da postoje i biološki faktori, a postoji više teorija o tome zbog čega se dame češće žale na hrkanje svojih supruga nego obrnuto.
Najčešća je tvrdnja da je govorni aparat kod muškaraca postavljen niže i da zauzima više prostora. To je razvilo teoriju da ukoliko jezik upadne unazad, on blokira dio vazdušnog puta, što izaziva vibracije. Žene imaju manji orofarinks, zbog čega njima jezik blokira cijeli vazdušni kanal, pa je veća vjerovatnoća da će se probuditi nego da će zahrkati.
Interesantno je da muškarci češće imaju apneju i hipopneju nego žene. Postoji teorija da ždrijelo muškarca ne samo što je veće nego kod žene nego se u njihovom slučaju i veličina vazdušnog kanala mijenja u zavisnost od položaja tijela, odnosno toga da li stoji ili leži.
(nationalgeographic.rs)