Maleni, slatki gradić iz Norveške krije jednu neobičnu priču koja je mnoge iznenadila. Turističko odredište Longjerbijen, smješten na norveškom arhipelagu Svalbard, u Arktičkom okeanu, privlači pažnju svojim zanimljivostima i neobičnostima.
Osnovan 1906. godine od strane američkog rudarskog magnata Džona Monro Longjera, ovaj gradić je tokom Drugog svjetskog rata srušen od strane Njemaca, ali je kasnije obnovljen. Danas Longjerbijen nudi široku ponudu aktivnosti i ustanova, uključujući zatvorene bazene, sportske dvorane, trgovine, crkvu, tri hotela i univerzitetski centar.
Međutim, postoji jedna bizarna činjenica koja čini ovaj grad izuzetno neobičnim. Naime, u prošlosti se tvrdilo da je “umiranje zabranjeno” u Longjerbijenu. Savjetnik guvernera Svalbarda, Terje Karlsen, objašnjava da je ova tvrdnja pogrešna, te da ljudi umiru, ali da se klasične sahrane ne organizuju.
Razlog za ovo je ekstremna temperatura u ovom području, koja se kreće između -20 i -13 stepeni. Zbog dubokog permafrosta, tijela koja se zakopaju ostaju sačuvana i ne raspadaju se. Tokom 1950-ih godina, otkriveno je da se čak ni tijela osoba preminulih od španske gripe 1917. godine nisu raspala.
Ova činjenica je zabrinula naučnike jer je postojala mogućnost da virus preživi na niskim temperaturama. Ipak, do sada nije bilo nikakvih problema. Kako bi se izbjegle potencijalne posljedice, bolesni i stari se prevoze u druge dijelove Norveške kako bi tamo proveli posljednje dane. Nakon smrti, njihov pepeo je moguće vratiti u Longjerbijen, smjestiti u urnu i pokopati.
U najsjevernijem naseljenom mjestu na svijetu, prema popisu iz 2019. godine, živjelo je 2.368 stanovnika. Longjerbijen je postao interesantno turističko odredište zbog svoje neobičnosti i atrakcija koje nudi, ali i zbog ove bizarnosti koja je mnoge iznenadila.
Posjetitelji mogu istraživati ovaj arhipelag u Arktičkom okeanu i uživati u predivnoj prirodi, ali istovremeno biti svjesni činjenice da tijela koja su pokopana ovdje ne podliježu prirodnim procesima raspadanja.
