Dan prije presudne bitke, 15. maja, komandir srpske policije Novo Sarajevo Lazo Bojanić uputio je ultimatum Bošnjacima koji su živjeli na Pofalićima da predaju oružje. Ova provokacija je bila znak da srpska vojska namjerava pokrenuti akciju protiv tog područja.
Branioci grada su brzo morali djelovati kako bi izvršili napad prije nego što srpske snage krenu u realizaciju ultimatuma. Narednog dana, samo sat vremena prije nego što je agresor krenuo u akciju, snage Teritorijalne odbrane Bosne i Hercegovine su pokrenule operaciju kodnog naziva “Grom”. Iako su bile daleko slabije naoružane od neprijatelja, uspjeli su u svojoj namjeri.
Napad na srpske položaje predvodila su dva pofalićka i velešićki odred Teritorijalne odbrane Bosne i Hercegovine, u saradnji sa dijelovima Prvog sarajevskog odreda, grupom boraca iz Buča Potoka, specijalnom jedinicom MUP-a RBiH, jedinicom Vojne policije i drugim braniteljima grada.
Sa druge strane, srpske snage je predvodila Pofalićka brigada tada novoformirane Vojske Republike Srpske (VRS) sa oko 1.700 boraca. Paravojne formacije poput “Beli orlovi” i “Vukodlaci”, kao i pripadnici srpske policije, također su se pridružili napadu.
Branioci grada su smislili plan kako bi se suprotstavili neprijatelju. Jednim vodom odred su zatvarali pravac Željeznička stanica – brdo Bakarevac – Mljekara, sprečavajući eventualnu intervenciju neprijateljskih snaga iz kasarne “Maršal Tito”. Na pravcu: Ul. Drinska – Ul. Petra Mećave – Čangalovića česma – Ul. Humska – “Plavi granap”, prema Obadu i položajima 3. čete, napao je Odred Pofalići I, pojačan udarnom grupom Ferida Omerovića s Koševa i grupom policajaca Novo Sarajevo.
Bitka za Pofaliće bila je izuzetno važna za odbranu Sarajeva. Branioci su hrabro i odlučno suprotstavili srpskom agresoru, bacajući kost u ždrijelo njihovim planovima. Napad na Pofaliće pokazao je da su bosanski branitelji bili spremni suprotstaviti se brojnijem i bolje naoružanom neprijatelju. Taj uspjeh im je dao snagu i ohrabrenje za dalju borbu za slobodu i nezavisnost.
